Select Page

Verhalen van een levenswerk in de Rotterdamse haven door John Koks

HOEZO BELANGEN VERSTRENGELING?

Als administratief medewerker had ik ook veel contact met derden die bij ons werkzaam waren, een daarvan was het steamclean bedrijf Ras met als directeur eigenaar, u raad het al, Jimmy Ras.

Zoals dat in de haven gaat het was allemaal ouwe jongens-krentebrood of in goed nederlands je ging heel vriendschappelijk met elkaar om en om dat te bezegelen dronk je eens wat met elkaar, dat laatste deed ik toen nog niet dat kwam later pas maar ik liet wel bier op vrijdag neerzetten, je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn, komt nog bij dat het gewoon hele aardige gasten waren zonder kapsones en gewoon voor hun karwei stonden.

Met Jimmy het baasje had ik al vlug een speciale band, ik ben niet iemand die beoordeeld naar hoe de  buitenkant is maar vind de persoon veel belangrijker en dat klikte gelijk goed, dit was wederzijds en ik geloof dat hij ook zo was.

Als er problemen waren of een spoed klus werd altijd geregeld zonder te zeuren, niet lullen maar poetsen.

Anderzijds als er dingen waren wat niet goed geregeld was werd dat ook glad gestreken en ontstond er een situatie die bijna perfect was.

Ik kan het mij nog goed herinneren, het was op een vrijdag en we zaten even wat te praten over privé dingen, hij had het over paarden wat zijn hobby was en zo kwam het gesprek op mijn hobby, cq sport het volleyballen.

Daar kon ik uren over praten als het moest en Jimmy was daar ook wel in geïnteresseerd. Om een lang verhaal kort te maken ik vroeg brutaal weg, als jij het ook leuk vind waarom sponsor je ons dan niet en spelen wij volgend seizoen in shirts met ras op ons rug.

Hij keek mij aan en ik zag (misschien wilde ik dat zien) tranen in zijn ogen toen hij zij ja dat lijkt me echt een top idee.

U moet weten Jimmy zag er wat anders uit als een doorsnee mens, zijn hoofd in de schouders en een zeer kromme rug, wat ik al vertelde, ik keek nooit naar uiterlijk maar vond het razend knap wat hij al gepresteerd had in deze maatschappij die wel naar uiterlijk keek.

Eenmaal met de volleybal club gesproken was de deal vlug gemaakt Jimmy was sponsor van onze volleybal club en het geluk kon niet op.

Haast elke wedstrijd was hij en aanhang er en het was gewoon gezellig, na een tijdje had iedereen Jimmy geaccepteerd zoals hij was en hij voelde zich thuis bij de club.

Om dit alles nog een extra dimensie mee te geven had hij het idee geopperd om naar de ek volleybal te gaan in den Bosch, met een bus die hij zelf bestuurde want dat kon hij ook.

Van de 58 man van de vereniging gingen er 56 mee inclusief ikzelf natuurlijk.

In die tijd dronk ik nog haast niets, en de enige voorwaarde was zelf drinken voor in de bus mee te nemen en daar werd massaal gehoor aan gegeven. Inhoud van de bus: 56 mensen, 34 kratten bier, 13 flessen wiskey, 22 flessen wijn, en 24 flessen likeur met diverse smaken.

Dit komt nooit op waar moeten we dat laten als we terugkomen?

Het kwam wel degelijk op, voordat we de moerdijk over waren was de voorraad bier als geslonken met 4 kratten en dat was om 9 uur ’s ochtends.

Om half twaalf waren wij op de eindbestemming maar slechts weinigen hadden dat besef wat niet wegneemt dat het reuze gezellig was.

De meeste vrouwen waren nog wel nuchter maar de rest….

In ieder geval was de bus de uitval basis als je dorst had daar stond nog genoeg.

We waren al een tijdje in de sporthal met een groepje en keken naar twee buitenlandse clubs die voor een plek in de kwart finale speelde toen ineens een van ons groepje de zaal in rende en zich met het spel ging bemoeien, hij dacht (in zijn benevelde toestand) dat hij moest serveren, gelukkig zijn er geen beelden van want het was niet om aan te zien, in een poging de bal over het net te krijgen sloeg hij zo hard tegen de bal dat hij gemakkelijk naar Engeland had kunnen vliegen ware het niet dat  hij de bal te laat raakte en deze keihard op de grond geslagen werd, en ja inderdaad hij kreeg hem gigantisch hard terug in zijn smoe-gezicht.

Niemand van de buitenwereld heeft het ooit gezien en er is nooit geen ruchtbaarheid aan gegeven, en dat is maar goed ook alleen weet de persoon in kwestie tot op de dag van vandaag niet hoe zijn twee tanden eruit gekomen zijn en niemand heeft het ooit verteld.

Het was een geslaagde dag, buiten dit kleine incident, en op de terugweg moest er nog gestopt worden om een paar blikjes bier te kopen dus het probleem waar laten wij de drank was ook opgelost.

Het was een fantastische dag en Jimmy voelde zich helemaal thuis in het volleybal dorp en ook zijn vrouw genoot met volle teugen.